"Piorun" Angel Payne

"Piorun"

Angel Payne

EDIPRESSE KSIĄŻKI

Liczba stron: 296

Ocena: 3-/6

Pracuję na nocną zmianę w pięciogwiazdkowym hotelu w centrum Los Angeles, często więc natykam się na różnych dziwaków. Nic jednak nie mogło mnie przygotować na noc, kiedy poznałam Pioruna. Uratował mi życie. Teraz jest moim superbohaterem – ogierem, któremu mam ochotę podziękować o wiele bardziej kreatywnie niż głupim pocałunkiem w policzek. Szkoda tylko, że w prawdziwym życiu jest też Reece’em Richardsem, moim cholernie przystojnym szefem.

Reece unika zobowiązań z powodu swojej diabolicznej byłej dziewczyny i światowego imperium zła, a także dlatego, że musi ocalić miasto przed wariatką gotową zniszczyć wszystko, co pokochał. Jest jednak coś jeszcze, co może wpłynąć na wszystkie te plany. Moje serce…

"Nie mam prawa do nieba. Miałem szansę na cholernie dobre życie, a okazałem się zbyt zadufanym w sobie uprzywilejowanym dupkiem, by cenić je choć przez sekundę. Teraz nie mam prawa do nieba. Piekło to moja jedyna nagroda i mogę się tylko modlić, by nadeszło wcześniej niż później."

Wydawać się mogło, że "Piorun" okaże się typowym romansem biurowym, w którym pracownica ulega niesłychanie przystojnemu szefowi i wbrew zdrowemu rozsądkowi oddaje mu swe ciało i serce. On oczywiście emanuje władzą i perfekcją, wszyscy się go boją, a ona jedna, choć pozornie zahukana, skromna myszka, szybko okazuje się być jedyną kobietą, zdolną do podporządkowania sobie i rozkochania groźnego łamacza serc. Co poszło nie tak? Autorkę za mocno poniosła wyobraźnia i ewidentnie przesadziła. No cóż, czasem dużo, wcale nie znaczy lepiej, zwłaszcza jeśli chodzi o seks, jaki w tym wypadku zdominował całą fabułę, a także zjawiska nadprzyrodzone, dotyczące dosłownie każdej, nawet najdelikatniejszej kwestii.

"Dlaczego ona się mnie nie boi?
Bo jestem przekonany, że się nie boi.
Jeżeli czegoś się nauczyłem, odkąd zamieniono mnie w chodzącą diodę, to właśnie tego, jak pachnie, smakuje, wygląda i jak jest wyczuwalny strach."

Pamiętam dokładnie, jak silnie zaintrygował mnie opis i okładka książki opublikowane w zapowiedziach wydawniczych. Doskonale zdaje sobie sprawę, że nie byłam jedyna, razem ze mną dziewczyny z całego kraju niecierpliwie czekały na przesyłki z powieścią. Każda z nas miała chyba zbyt wygórowane oczekiwania i ogromne nadzieje, lecz wkrótce czar prysł. Internet został zalany lawiną negatywnych recenzji i mszę przyznać, że już w tym momencie zaczęłam bardzo obawiać się lektury. Chyba na dobre mi to wyszło, gdyż po przeczytaniu kilku opinii zdążyłam nabrać ogromnego dystansu i przynajmniej wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Choć w sumie nie, na niektóre rzeczy nic nie mogło mnie przygotować...

"Piorun" jest niespotykanym połączeniem erotyka z fantastyką, w którym zjawiska nie z tego świata przeniknęły do najbardziej intymnych sfer. Autorka ewidentnie chciała stworzyć coś wyjątkowego, a seks z super bohaterem miał być zapewne doznaniem nieziemskim, którego opis rozpalałby czytelniczki do czerwoności, niestety wyszło trochę inaczej. Sceny intymne były czasem tak żenujące, iż czytając powieść czerwieniłam się i rozglądałam, czy na pewno nikt nie widzi stron książki. W mej pamięci na długo pozostaną pewne dziwaczne kwestie, o których naprawdę wolałabym zapomnieć, lecz to chyba niemożliwe. Co gorsza, powracają do mnie w najmniej odpowiednich momentach i wywołują niekontrolowane wybuchy śmiechu, z jakich czasem niełatwo się wytłumaczyć. Kto czytał ten wie, że niestety powieść Angel Payne dla wielu za jakiś czas będzie kojarzyć się wyłącznie z błyskawicznie znikającym  facetem, odzianym w krępujące wdzianko, a także z jego świecącą spermą.

Dla mnie ta powieść zdaje się być po prostu swego rodzaju parodią i chyba właśnie postrzegając ją z dystansem i humorem, można odnaleźć w lekturze jakieś chwile przyjemności i zapomnienia. Ma w sobie bowiem coś, że mimo konsternacji i skrajnych uczuć wobec postaci, z ciekawością przewraca się kolejną kartkę i zastanawia się, czym jeszcze zaskoczy nas pisarka. Pióro autorki jest niebywale lekkie, dlatego całość pochłania się w dosłownie piorunującym tempie, może stąd pomysł na tytuł. Nie mogę jednak zaprzeczyć, że mimo rozbawienia, zdziwienia, a nieraz zawstydzenia, książka zafundowała mi relaks i uwolniła na te dwie godzinki od wszelkich trosk, a zatem w niewielkim stopniu spełniła swoją funkcję. Nie jestem może jakoś szczególnie usatysfakcjonowana lekturą, lecz przecież pakiet emocji, jakie wywołała ta powieść, jest przeogromny, a skoro nikt nie jest w stanie przejść obok niej obojętnie, to jednak posiada ona swój urok.

„Moja sperma wcale jej nie zabija!”

"Piorun" to nietypowe, dość zaskakujące połączenie erotyki z fantastyką, w którym niestety zabrakło dobrze skonstruowanej fabuły czy wyrazistych postaci. Jeśli macie ochotę na lekturę niewymagającą, lekką, trochę banalną, przypominającą raczej parodię standardowych romansów biurowych, być może powieść Angel Payne przypadanie wam do gustu. Osobiście, mam wobec niej bardzo mieszane uczucia, przeważa niestety zawód i zażenowanie, a także upomnienie, że naprawdę nie można oceniać książki po okładce. Jest jednak coś, za co mogę być wdzięczna "Piorunowi", przypomniał mi bowiem, że pisanie negatywnych recenzji wcale nie jest zadaniem łatwym!   

Za możliwość poznania powieści, dziękuję Wydawnictwu!