"Woła mnie ciemność" Agata Suchocka

"Woła mnie ciemność"

Agata Suchocka

INITIUM

Liczba stron: 384

Ocena: 5+/6

Armagnac Jardineux, potomek plantatorskiej rodziny z Luizjany, udaje się w podróż do Europy, by zdobyć wykształcenie i posmakować rozrywek Starego Kontynentu. Tymczasem wojna secesyjna pustoszy Południe, pochłaniając rodzinny majątek i na zawsze oddzielając go od bliskich. Wkrótce zarówno jego krewni, jak i rodzinna fortuna pozostają tylko wspomnieniem.

Pozostawiony sam sobie w Londynie, Armagnac topi smutki w alkoholu. Jedyne, co potrafi i czym może zarobić na życie, to z wirtuozerią grać na fortepianie. Właśnie dzięki tej umiejętności poznaje młodego skrzypka, Lothara Mintze, oraz jego mecenasa − lorda Huntingtona. Wyniesieni z rynsztoka wprost na salony, muzycy szybko zdobywają uznanie i zaczynają się pławić w uwielbieniu śmietanki towarzyskiej, uzależniając się od luksusów i cielesnych przyjemności.

Armagnac jednak niezbyt długo cieszy się nowym, pełnym przyjemności życiem – wkrótce odkrywa, że dawna tajemnica związała losy jego babki, Blanche Avoy, z lordem Huntingtonem. Lektura pamiętnika Blanche zasiewa w sercu pianisty ziarno niepokoju. Czy to możliwe, by jego babka wiele lat temu opisywała tego samego mężczyznę, który teraz bawi się jego losem? Czy młodemu muzykowi uda się uwolnić od Huntingtona, gdy pozna jego mroczne tajemnice?

Bohater nawet nie wyobraża sobie, jak wysoka jest cena sławy…

"Woła mnie ciemność, choć w mojej duszy wstaje nowy dzień."

Artyści to ludzie o nadzwyczajnej wrażliwości, chłoną świat całym sobą, nie dla nich jakiekolwiek ścisłe ramy czy zasady. Gdy do romantycznej duszy dodamy spore dawki alkoholu, jaki stopniowo tłumi rozsądek i rozbudza ciekawość, wszelkie hamulce zaczynają pękać, zwłaszcza, gdy do świata mrocznych, nieznanych doznań zaprasza niesłychanie przystojny, kuszący muzyk. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nęcona była kobieta, a jednak w tym wypadku mówimy o młodym mężczyźnie. Świat nowych doznań otwiera się przed nim otworem, z jednej strony zachwycające koncerty i uznanie publiczności, z drugiej pasjonujące orgie, podglądane przez opiekuna. I choć gdzieś z tyłu głowy pojawia się niepokojąca myśl o przekroczeniu granic i nadmiernej kontroli ze strony mecenasa, to jednak pasja i miłość do skrzypka mają decydujący głos. Tylko skąd wrażenie, że ktoś potrafi mącić w głowie i odczytuje myśli? I czemu mecenas i jego towarzystwo do złudzenia przypominają znajomych babki Armagnaca, opisanych w dawnym pamiętniku?

"Chciałem, by mówił jeszcze, by nie przestawał mówić, choć jednocześnie bałem się znów zatracić w jego głosie. Cała moja wcześniejsza niechęć zgasła, uprzedzenia zniknęły, pragnąłem tylko poddać mu się, spełniać jego wolę, sprawić, by był zadowolony ze mnie i z mojej gry. Chciałem mu służyć."

Już jakiś czas temu słyszałam wiele dobrego o tej książce, a jednak nie było okazji, by poznać twórczość autorki. W związku z premierą drugiej części postanowiłam nadrobić zaległości i była to naprawdę  dobra decyzja. Ta powieść wciąga od pierwszych stron, porywa do nowego, nieznanego, mrocznego, ale i ekscytującego świata i zaciska na czytelniku swe macki na tyle silnie, że powrót do szarej rzeczywistości staje się po prostu bolesny, tęsknota i niedosyt przenikają serce. "Woła mnie ciemność" to znakomite połączenie fantastyki z emocjonującym erotykiem, lecz całość dopieszczona jest napięciem z jak najlepszego thrillera, przez co próba jak najdłuższego delektowania się każdym słowem nie ma szans się powieść. Płynęłam z zapartym tchem po kolejnych kartkach, a ciekawość i fascynacja ani na chwilę nie pozwalały zwolnić tempa czytania.  

Z tyłu książki znalazłam ostrzeżenie, iż pozycja zawiera treści nieodpowiednie dla młodych czytelników, a także takie, które mogą urazić nawet pełnoletnie osoby. Nie będę kłamać, porządnie mnie to zaintrygowało, ale muszę was uspokoić, bo autorka operuje tak przyjemnym, subtelnym językiem, iż wszelkie nakreślone sceny, mimo swej dosadności, z pewnością nie należą do obrzydliwych czy oburzających. Czytelnik chłonie wszelkie opisy, dostrzegając w nich to, co najważniejsze, obezwładniające emocje, nadmierną wrażliwość i uczucie, stopniowo zmieniające się w potężną miłość. Sceny erotyczne rozpalają zmysły do czerwoności i nawet jeśli nie zgadzamy się z ich formą, nie sposób odmówić im artyzmu, a nawet magii. Fakt, czytelnik ma świadomość po jak kruchym lodzie kroczy nasz bohater, staje się świadkiem jego moralnego upadku, lecz z drugiej strony wcale się nie dziwi, iż ten mroczny, niebezpieczny, pozbawiony ideałów świat tak mocno go pochłonął. Są przecież siły, z jakimi zwykły człowiek nie może się mierzyć.

"Nie pozwól sobie na myślenie, że cokolwiek, co sprawia ci przyjemność, jest grzeszne. Nikt nie ma prawa cię oceniać, dopóki postępujesz zgodnie ze swoim sumieniem. Jesteśmy dorosłymi, światłymi ludźmi, możemy robić wszystko to, na co tylko przyjdzie nam ochota."

Akcja powieści jest nieszablonowa, nieobliczalna, absolutnie wciągająca i obezwładniająca. Nie sposób przewidzieć, czym zaskoczy nas autorka na następnej stronie. Liczne zwroty akcji, tajemnicza, mroczna  atmosfera i obecność mocy nie z tego świata nadaje całości fascynującego klimatu, od którego można się nawet uzależnić. Przepadłam bez pamięci a mocne zakończenie zaintrygowało tak silnie, że od razu sięgam po kontynuację i wierzę, że będzie to równie emocjonująca, niebezpieczna przygoda!

"Woła mnie ciemność" to elektryzująca, budząca grozę, trzymająca w niemiłosiernym napięciu powieść o człowieku, który stopniowo odrzucając wszelkie ideały i zasady moralne, daje się porwać jakże fascynującemu, ale i niebezpiecznemu światu artystów i nadprzyrodzonej, niemającej prawa istnieć mrocznej mocy. Czy talent i bogactwo są warte tyle co dusza? Do czego może doprowadzić niespełniona miłość?  Dajcie się porwać ciemności i przeżyjcie najbardziej grzeszną, ale zarazem niesłychanie emocjonującą przygodę z fenomenalnie nakreślonymi bohaterami, którzy skradną wasze serce! Polecam gorąco!