"Mój Dom" Piotr Janusz Chmielewski [RECENZJA PATRONACKA!]

"Mój Dom"

Piotr Janusz Chmielewski

BIAŁE PIÓRO

Liczba stron: 306

Ocena: 5/6

Dorosły Andrzej Nowicki powraca do dawno opuszczonych Metrek, które w dzieciństwie odcisnęły się na jego psychice ogromnym śladem. Brzemię, jakim został naznaczony, wciąż nie daje mu spokoju. Mroczne sny ściągają mężczyznę do rodzinnej mieściny i choć początkowo pomysł wizyty zdawał się absurdalny, to jednak ewidentnie była to pozycja niemożliwa do odrzucenia. Mimo że dom Nowickiego został dawno zburzony, to już energia w nim żyjąca nie jest tak krucha i łatwa do zniszczenia. Wygląda na to, iż nadszedł najwyższy czas, by zmierzyć się z największym wrogiem, by raz na zawsze odciąć się od przeszłości.

Tylko czy walka z siłą nieczystą nie jest odgórnie skazana na porażkę?

Czy pochłonięte bezduszną, ciemną pustką Metrki nie są już całkowicie zgubione?

I jaką rolę w tej misji odegra Karolina?

Czy więź między tą dwójką to wystarczająca broń w walce z powracającymi, niemal namacalnymi demonami przeszłości?

Jestem osobą o niezwykle bujnej wyobraźni, która uruchamia się w najgorszych z możliwych momentów, a mimo wszystko, co jakiś czas lubię sobie zafundować lekturę, po której budzę się wystraszona w nocy lub nad ranem zapalam wszędzie światła i nasłuchuję dziwnych dźwięków, świadczących o obecności kogoś jeszcze. Czy powieść "Mój Dom" przyprawiła mnie o ciarki i wprowadziła lęk w mojej codzienności? Jak najbardziej!

"Oczywiście nie stał tam jego dom, ale ciemność na jego miejscu była tak gęsta, że niemal namacalna. Była realna i... zimna. Czuły to zakończenia nerwowe pod skórą, czuło to bardziej jego wnętrze, jego podświadomość. Prawie widział strumień zimna emanujący z jego dawnego podwórza. Musiał przed sobą przyznać, że to odczucie było naprawdę przerażające."

Akcja dzieje się w pewnym sensie na dwóch płaszczyznach czasowych, gdyż czytelnikom zostały udostępnione wspomnienia Andrzeja w postaci notatek. Dzięki temu klimat staje się jeszcze bardziej mroczny i obezwładniający. Stopniowo poznajemy genezę wydarzeń, a mały przestraszony chłopiec, będący świadkiem przerażających, niemożliwych do logicznego wytłumaczenia sytuacji, rozbudza wiele intensywnych emocji, począwszy od przenikliwego lęku, przez zdenerwowanie, aż po szczere współczucie.

Klimat to bezsprzecznie najważniejsza cecha dobrego horroru i w tym wypadku autor spisał się nienagannie. Pisarz stopniowo odkrywa kolejne elementy tej mrocznej układanki nie z tego świata. Rozpoczyna delikatnie, po to, by po chwili z przytupem zatrząść całym światem i pozostawić czytelnika w totalnym osłupieniu. Demoniczna moc pomału zaczyna dopadać mieszkańców Metrek i wygląda na to, iż nic nie jest w stanie jej pokonać. Jest ona owiana tajemnicą, nie wiadomo skąd pochodzi i co nią kieruje, ani dlaczego obrała na swój cel właśnie tę miejscowość. Co gorsza, nie wspomniano nic o tym, czym ją pokonać i czy jest to w ogóle możliwe. Z każdą stroną jej siła zdaje się być większa, a fakt, iż nie da się tego zjawiska wyjaśnić logicznie tylko potęguje napięcie i strach, jaki staje się z każdą chwilą coraz bardziej przenikający i przytłaczający.

Ogromną zaletą jest przystępne, sugestywne pióro autora, dzięki któremu powieść chłonie się wszelkimi zmysłami. Ekspresyjne opisy uczuć bohaterów intensywnie działają na wyobraźnię, lęk, jakiego zaznają, błyskawicznie przechodzi na czytelnika. Świetnie naszkicowane zostały również wszelkie emocje towarzyszące opętaniu przez ciemną moc, a raczej powinnam napisać brak jakichkolwiek uczuć, przenikliwa pustka. Całość dopełniają inteligentne, dojrzałe dialogi, które tylko podkreślają znakomity warsztat pisarski Piotra Janusza Chmielewskiego.

Naszkicowani bohaterowie są nadzwyczaj autentyczni, co jeszcze mocniej podsyca niebanalną, groźną atmosferę. To zwykli ludzie, mający skromne potrzeby i pospolite problemy dnia powszedniego, a jednak lęki i obawy karmione w zaciszu od lat, stopniowo zaczynają żyć własnym życiem. Największy problem zaczyna się wtedy, gdy człowiek pogubi się, co jest prawdą, a co już tylko wytworem bujnej wyobraźni. Jak z tego wybrnąć?

Genialnie nakreślone zostało również życie w malutkiej miejscowości. To środowisko hermetycznie zamknięte, gdzie wszyscy się znają, a wieści docierają do sąsiednich domów w zastraszającym tempie. Umiejscowienie akcji właśnie w takim miejscu dodatkowo nadało powieści dusznej, gęstej atmosfery, dzięki czemu obawa, że nie ma dokąd uciec dosłownie paraliżuje czytającego, lecz mimo wszechogarniającego lęku, nie jest on w stanie przerwać tej wciągającej lektury i z zaciśniętym gardłem, pomału kroczy po kolejnych stronach, by przekonać się na własnej skórze, jak będzie wyglądał finał tej nieszablonowej, mrocznej opowieści.

"Nie jest już tak samo. Stało się źle, bardzo źle. Stanie się jeszcze coś straszniejszego, jeśli temu nie zapobiegniemy. Jeśli ty nie pomożesz."

"Mój Dom" to niesłychanie klimatyczna, obezwładniająca powieść grozy, która usatysfakcjonuje najbardziej wymagających fanów mocnych wrażeń. Dopracowana, dojrzała, nasycona mroczną, otumaniającą atmosferą lektura, jaka obudzi wasze najmroczniejsze demony przeszłości i niewyjaśnione obawy, o których dawno pragnęliście zapomnieć. Autor pod postacią trzymającego w napięciu horroru zafunduje wam powrót do dawnych lęków, pogrzebanych gdzieś głęboko w podświadomości. Zanurzcie się w tej przerażającej opowieści i przekonajcie na własnej skórze, co jest prawdą, a co jedynie wizją ukształtowaną przez niezaleczony, paraliżujący, żyjący w człowieku strach.  

Polecam całym sercem!

Za możliwość poznania powieści i objęcia jej patronatem medialnym, bardzo dziękuję Wydawnictwu Białe Pióro!