"Córka lasu" Justyna Chrobak

"Córka lasu"

Justyna Chrobak

Wydawnictwo: KUFER

Liczba stron: 244

Ocena: 4+/6

Ryann przebywa na wyjeździe integracyjnym, poprzedzającym rozpoczęcie nauki na Akademii Sportu. Dziewczyna nie piła alkoholu, ale nagle, gdy wchodzi do następnego lokalu, zaczyna się bardzo źle czuć. Jest pewna, że to zwykłe zatrucie, lecz nie jest w stanie wytłumaczyć, dlaczego dotyk dłoni nowo poznanego barmana, odebrała niczym przepływ lodowatego prądu. Wystraszona, męczona kolejnymi mdłościami, postanawia wrócić do hotelu, ale zlękniona dziwną reakcją organizmu, nie jest w stanie zasnąć. Gdy wyjazd się kończy i dociera do domu, bezsenność nie mija, wygląda na zmęczoną i chorą, czym wzbudza niepokój rodziców adopcyjnych. Początkowo wcale nie chce im wyjawić prawdy, że tajemniczy chłopak, którego poznała w barze nawiedza ją w niepokojących snach, gdzie tłumaczy, iż wszyscy ją okłamują i powinna z nim uciec. Gdy spotyka go ponownie w realnym świecie, zaczyna obawiać się, że po prostu wariuje.

Chłopak niespodziewanie oświadcza, że niedługo przyjedzie jej prawdziwy ojciec, który pragnie się  z nią prędko spotkać, ale musi utrzymać to w tajemnicy, gdyż ponownie zgubią jej trop. Ryann wpada w panikę i postanawia o wszystkim powiedzieć opiekunom. Ich reakcja jest alarmująca, przerażeni pakują rzeczy córki w walizkę i wraz z lekarzem, który zajmuje się nią od dzieciństwa, wysyłają w długą podróż, jak twierdzą do specjalnej kliniki. Według nich, wiele lat temu dziewczyna właśnie takie objawy miała przed poważnym atakiem śpiączki, dlatego należy jak najprędzej zareagować. Martwi ją strach rodziców i fakt, że wysyłają ją z obcym mężczyzną, ale po otrzymaniu leku uspokajającego, zobojętniona nawet się nie buntuje.

Miejsce, do którego zabierze ją doktor i sekret jaki skrywa, całkowicie odmienią życie dziewczyny. Coś, co dotychczas znała tylko z bajek, okazuje się istnieć na prawdę, a ona sama zdaje się być kimś wyjątkowym.  Nowo poznani niestety coraz mocniej ją niepokoją, czuje się przerażona i samotna, nadmiar informacji miesza jej w głowie, aż w końcu zaczyna zastanawiać się, czy nie powinna posłuchać nieznajomego ze snów, który chciał ją ochronić przed niebezpieczeństwem. 

Za którą ze stron opowie się Ryann?

"Czy znasz to uczucie zaraz po przebudzeniu...? Podnosisz rozespane powieki i jeszcze przez chwilę wszystko to, o czym przed momentem śniłeś, wydaje ci się tak realne. Jednak z każdą upływającą sekundą, z wyraźnego obrazu, z dokładnego wspomnienia zostaje jedynie zlepek kilku zapamiętanych szczegółów, a później już tylko wrażenie, że śniło się nam coś ważnego i pięknego. Obrazy te zacierają się coraz mocniej, by na koniec w naszym umyśle nie pozostało już nic z sennych marzeń...

                    ...jednak Twoich wpatrzonych we mnie oczu nie zapomnę nigdy."

Niemal od samego początku autorka wprowadziła niesamowicie tajemniczy klimat, pełen niedomówień i domysłów, dzięki czemu stopniowo zatracamy się w jej wyjątkowej historii. Krocząc po kolejnych stronach, jesteśmy świadkami przekraczania przez Ryann granicy, dzielącej normalny świat z niezwykłym, znanym dotychczas jedynie z bajek. Tajemnice z przeszłości postanowiły powrócić w najmniej odpowiednim momencie i zatrząsnąć życiem niczego nieświadomej dziewczyny.

Muszę wam przyznać, że już pierwsze rozdziały mnie totalnie zafascynowały, zwłaszcza niepokojący mężczyzna, potrafiący przenikać do snów. Nie sposób określić, czy jest przyjacielem, czy wrogiem, gdy odsłonięte zostają kolejne karty, tak samo zaczynamy wątpić w intencje rodziców. Historia, którą poznamy w samym Nesbero, całkowicie miesza czytelnikowi w głowie, zarówno fascynuje, jak i staje się początkiem dociekliwych spekulacji. Nie da się jednoznacznie określić, jaką decyzje powinna podjąć dziewczyna, gdyż poszczególne sekrety wychodzą na jaw bardzo powoli i nie jesteśmy w stanie prawidłowo ocenić pozostałych postaci.

Kolejną zaletą jest fakt, iż powieść  przepełnia magiczna aura. Znajdziemy wiele nadprzyrodzonych istot, mających niezwykłe zdolności, ale także ukazana została potęga samej natury. Oczarowały mnie konie, rozumiejące mowę ludzką, czy drzewo, będące źródłem energii wszystkich mieszkańców krainy. Opisy są niesłychanie sugestywne, dlatego niejednokrotnie czujemy się , jakbyśmy przebywali tuż obok Ryann i razem z nią przeżywali tę fantastyczną przygodę.

Pióro Justyny Chrobak jest niesamowicie lekkie i przystępne. Całość czyta się szybko i niezwykle przyjemnie, tajemnicza otoczka sprawia, że niełatwo oderwać się od lektury, nim nie pozna się kolejnych elementów układanki. Niestety nie wszystkie zostały odsłonięte, wiele informacji ukazano jedynie pobieżnie, a samo zakończenie całkowicie dezorientuje czytelnika i pozostawia w niedosycie. Oczywiście jest to zabieg celowy, by jeszcze bardziej zaintrygować, co nie oznacza jednak, że nie sprawiło mi to lekkiego zawodu. Należy wspomnieć, iż jest to pierwszy tom cyklu, więc z pewnością w kolejnych częściach pomału wszystko zostanie wyjaśnione. Szczerzenie, nie mogę się już doczekać, kiedy poznam dalsze losy Ryann i Veika.

Trzeba przyznać, że sam pomysł na fabułę jest bardzo ciekawy i nieszablonowy. Autorce nie można odmówić ogromnej wyobraźni i pomysłowości, potrafi także doskonale zwodzić czytelnika, mieszać mu w głowie.  Czytałam wiele zarzutów, że bohaterka tej powieści jest nudna i nijaka, jednak moim zdaniem to raczej zdezorientowanie i zagubienie, choć przyznam, że osobiście sama bardziej skupiłam się na tajemnicach Nesbero, niż nad charakterem Ryann.

Podsumowując, "Córka lasu" to przyjemna, wciągająca, przepełniona tajemnicami i niedomówieniami  historia,która zabierze was do magicznej krainy, w jakiej wydarzyć może się w zasadzie wszytko. Matka natura jako siła dominująca, nadprzyrodzone zdolności, czarodziejskie stworzenia, mroczne sekrety, ciekawa intryga i niepokojące wizje na granicy snu, to wszystko tworzy wyjątkową, porywającą całość, którą pragnie się przeczytać jednego wieczoru. Doświadczcie fantastycznej podróży do pięknej krainy, niedostępnej dla zwykłych ludzi i przekonajcie się na własnej skórze, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. Uważajcie tylko, by się nie pogubić, bo granica między jawą a snem jest nieprawdopodobnie cienka!

Polecam!

 Za egzemplarz recenzencki, bardzo dziękuję Wydawnictwu Kufer!