"Grzesznik" Artur Urbanowicz

 

"Grzesznik"

Artur Urbanowicz

Wydawnictwo: GMORK

Liczba stron: 473

Ocena: 6/6

"Kiedy w twoim życiu pojawiają się przeciwności, to należy się ich powoli, po kolei pozbywać, a życie stanie się prostsze."

Marek Suchocki "Suchy" jest szefem suwalskiej mafii, wzbudza ogromny respekt, a co najważniejsze otacza go grono zaufanych ludzi. Mimo że ma świadomość, iż jego dzieci wraz z żoną stali się materialistami i nie zawsze jest w porządku wobec partnerki, rodzina stanowi dla niego wielką wartość. Dni mijają spokojnie na wykonywaniu wyznaczonych obowiązków czy na relaksie, jaki zapewnia członkom grupy przestępczej, gra w piłkę nożną. Wolny czas chętnie spędzają też w jego knajpie o mylącej nazwie "Beerma". 

Niespodziewanie beztroskie dni mijają, gdyż na wolność wychodzi poprzednik Suchego, który z pewnością będzie pragnął odzyskać to, co kiedyś należało wyłącznie do niego. Co gorsze, ktoś zaczyna niepokoić rodzinę gangstera, nachodzi ich dom nocą, wykonuje dziwne telefony. Dodatkową dawkę nerwów zapewnia Markowi  schorowana matka, która nie daje mu ani chwili wytchnienia i stale obarcza kolejnymi absurdalnymi zadaniami oraz kochanka, oświadczająca mu, że jest z nim w ciąży. Owa nagła lawina niepowodzeń wprowadza go w nerwowy, niespokojny nastrój, który z każdym dniem się pogłębia. Suchocki nagle zostaje napadnięty przez ludzi uwolnionego gangstera, co kończy się poważnym urazem głowy. Po dłuższym czasie mężczyźnie udaje się obudzić, jednak już w szpitalu dostrzega, iż dzieje się z nim coś niepokojącego. Z czasem sam traci orientację, co jest tylko wizją, przerażającym omamem, a co rzeczywistością.

Czy straszne halucynacje są tylko skutkiem urazu, czy mężczyzna został opętany?

Czy ktokolwiek jest w stanie mu pomóc? Czy raczej wystraszeni jego zachowaniem najbliżsi pozostawią go na pastwę losu? 

A może to, czego doznaje Suchy, jest nieodwracalne?

"Kompletnie nie rozumiał tego stopniowo narastającego w nim strachu. Znienacka pojawił się w nim i wyraźnie nie zamierzał ustąpić. Mało tego. Z każdą sekundą stawał się coraz silniejszy. I powodował coraz szybsze bicie serca, coraz bardziej przyspieszony oddech, coraz więcej kropel potu na ciele i coraz większe drżenie dłoni."

Książkę skończyłam czytać tydzień temu, ale emocje, jakie towarzyszyły mi podczas lektury, są dalej żywe i same wspomnienia przeszywają mnie na wskroś. Muszę przyznać, iż dawno nie spotkałam pozycji, którą musiałabym dawkować sobie w ratach, bo nerwy nie pozwalały mi na kroczenie po kolejnych stronach. Z pewnością jest w tym trochę mojej winy, bo nim sięgnę po powieść, czytam jedynie początkowe opisy fabuły, po to, by nie psuć sobie zabawy, ani nie wzorować się nieświadomie na czyjejś opinii. Zdawało mi się, że "Grzesznik" okaże się opowieścią gangsterską połączoną z dobrym thrillerem, a otrzymałam horror, przez który nie mogłam zasnąć, co jednak wcale nie oznacza, że jestem rozczarowana, wręcz przeciwnie.

"Idą po ciebie, tato. Jest ich bardzo dużo".

Początkowo autor niczym nie zapowiada, jak mrocznych i przerażających zdarzeń doświadczy bohater w kolejnych rozdziałach, ukazuje codzienne życie gangsterów, ich problemy, przyjemności. Absolutnie nic nie wskazuje, że za kilkadziesiąt stron przeżyjemy intensywne chwile grozy. Świadczy to o fenomenalnym talencie Artura Urbanowicza do budowania napięcia. Stopniowo, gdy atmosfera się zagęszcza a akcja nabiera tempa, adrenalina wzrasta niebezpiecznie silnie, czytelnik zahipnotyzowany pożera kolejne słowa, nieświadomy tego, jak wielkiego wstrząsu zazna za chwilę. W momencie, gdy docieramy do punktu kulminacyjnego, emocje sięgają zenitu, a zwykły odgłos, dobiegający gdzieś z oddali, może wywołać kołatanie serca. Wielokrotnie byłam przerażona do szpiku kości i gdy zbliżała się późna, cicha noc, odkładałam książkę, bo sama mogłabym dostać niebezpiecznych halucynacji. Wygląda jednak na to, iż mimo wszystko, lubię się bać, bo gdy tylko udało mi się trochę uspokoić , zaraz wracałam do lektury, po prostu musiałam poznać wyjaśnienie.

"Uniósł głowę. Przed nim, w oddali, na samym środku drogi stała jakaś postać. Wytężył wzrok. Była niska, bosa, o złotych, krótkich, postawionych na baczność włosach i w białej szacie. Rozpoznał ją. Pomimo że jej serdeczny, ciepły uśmiech jawił się w jego oczach dość dziwnym, wręcz nienaturalnym. Wkrótce pojął dlaczego. To dlatego, że tak rzadko z jej strony go doświadczał. Nic dziwnego, skoro tak rzadko dawał ku niemu powód."

Moim zdaniem największą zaletą książki jest właśnie fakt, iż czytelnik nie ma pojęcia, o co tak naprawdę chodzi. Razem z bohaterem staramy się wyjaśnić dziwną sytuację logicznymi argumentami, jednak gdy to staje się niemożliwe, szukamy innych rozwiązań. Owa niewiedza wciąga niesamowicie, obezwładnia do tego stopnia, że zatracamy się, tracimy kontakt z rzeczywistością i gubimy świadomość, co jest prawdą, a co fikcją. To zdecydowanie pozycja, która miesza w głowie i zaskakuje do granic. Jestem pewna, iż nikt nie rozgryzł tego fenomenalnego zakończenia, ale zapewne wszyscy, tak jak ja, czytali je w totalnym oszołomieniu. Jestem pod wrażeniem wyobraźni i pomysłowości autora, nie tylko uświadomił mi, jak bardzo lubię się bać, ale stworzył fenomenalną, misternie skonstruowaną wizję zła, która nie tylko przeraża, ale i wywołuje zadumę nad własnym losem, sumieniem.

Język autora jest lekki, przystępny, niesłychanie sugestywny. Nakreślone przez niego obrazy są wręcz namacalne, wizje naszego bohatera działają na wszelkie zmysły czytającego, nie da się przejść obok nich obojętnie. Odczuwamy złość, ból, strach, po prostu bierzemy na siebie wszystkie emocje Suchego i tak jak on próbujemy zrozumieć, co się właściwie dzieje, jednak odgadnięcie tej zagadki jest praktycznie niemożliwe.

Postacie nakreślone przez Artura Urbanowicza są niesłychanie wyraziste, nietuzinkowe, wiarygodne. Poznajemy nie tylko ich wady, ale też obawy i lęki, które starają się przed wszystkimi szczelnie ukryć, doświadczamy ich uczuć, jesteśmy świadkami zdejmowania masek. Obrazowo został również opisany świat przestępczy, panujące w nim zasady, a także niemożność odcięcia się od niego. Na uwagę zasługują też niezwykłe charakterystyki lasu, Cmentarzyska Jaćwingów, które przyprawiały o dreszcze i zostaną w pamięci na tak długo,  by w końcu człowiek już zawsze kojarzył Suwałki z niepokojącym, złowrogim klimatem.

"Jakby bezbłędnie przewidywał wszystko to, co powiem i zrobię. To było… Ja pierdolę, to było przerażające".

"Grzesznik" to wspaniała, dopracowana w każdym szczególe, mieszanka opowieści gangsterskiej z horrorem, która zarówno fascynuje, jak i przeraża. Autor stworzył pozornie lekką, intrygującą historię, jaką łapie czytelnika w groźną pułapkę, po to, by móc w najmniej spodziewanym momencie zafundować mu nagły skok adrenaliny, szybsze bicie serca i nieodgadniony lęk. Największe niebezpieczeństwo wynika z faktu, iż nikt nie może spodziewać się, czym zaskoczy nas pisarz na kolejnych stronach, ta niewiedza wciąga bezgranicznie, obezwładnia i sprawia, że wszelkie przerażające sceny przeżywamy jeszcze bardziej intensywnie. Mimo że mamy świadomość, iż to tylko fikcja, ogarnia nas nieuzasadniony lęk, musimy się uspokajać, tłumaczyć sobie wszelkie zjawiska racjonalnie, by nie popaść w obłęd, a to wszystko dlatego, iż powieść ma głębsze dno, dotyka wartości najwyższych, czym skłania do przeprowadzenia rachunku sumienia i zmiany własnego postępowania. 

Zdecydowanie jest to lektura dla fanów mocnych wrażeń, jestem jednak pewna, że nawet oni, w trakcie czytania, mogą mieć nieprzyjemne przywidzenia, których prędko nie da się wymazać z pamięci. Jak wielka jest siła manipulacji? Czy istnieje prawdziwe zło, które może opętać człowieka? I czy jesteśmy w stanie przed tym się obronić? Książkę gorąco polecam, zwłaszcza osobom, które uwielbiają się bać i snuć domysły nad tym, czy istoty nadprzyrodzone są tylko wymysłem, czy może rzeczywiście mogą funkcjonować gdzieś obok nas. To z pewnością pozycja, która na bardzo długo pozostanie w mojej pamięci!

 Za możliwość poznania powieści, bardzo dziękuję Autorowi!