"Friendzone" Sandra Nowaczyk

"Friendzone"

Sandra Nowaczyk

Wydawnictwo: FEERIA YOUNG

Liczba stron: 408

Ocena: 3/6

Tatum i Griffin przyjaźnią się już od dzieciństwa. Nie będzie przesadą, jeśli powiem, że zachowują się praktycznie jak rodzeństwo. Oboje są z kimś związani, nie odczuwają zazdrości, gdyż żyją w przekonaniu, że nigdy nie mogliby się w sobie zakochać. Przysięgli sobie dawno, że nic nie zniszczy tej potężnej więzi. Ich obietnica będzie poddana ciężkiej próbie. Nastąpi to podczas niezwykłego balu maskowego, na którym dziewczyna miała się nie pojawić. Została wystawiona przez partnera, jednak w ostatnim momencie decyduje się nie rezygnować z zabawy. Oboje ubrali bajeczne maski, więc nie mogą się rozpoznać. Dostrzegają siebie na parkiecie, rozpoczynają taniec i natychmiast zapominają o całym świecie. Zakochują się w sobie bez pamięci od pierwszego wejrzenia. Nie są w stanie kontrolować emocji, jakie nimi namiętnie zawładnęły. Nie rozumieją, co się z nimi dzieje, ale są przekonani, że to prawdziwe uczucie. W momencie zdjęcia masek, są zszokowani i załamani. Ich świat właśnie się zawalił. 

Czy przyjaźń jest w stanie przetrwać tak wielką próbę?

"Rodzimy się z wrodzonym pragnieniem, by być kochanym. Jesteśmy zdolni upaść na kolana, żebrać o ochłapy miłości, byle tylko wiedzieć, że istnieje na tym świecie chociaż jedna osoba, która jest w stanie oddać za nas siebie. Pozwalamy, by inni ludzie łamali nam serce, wystawiali je na próbę, ale nigdy nie przestajemy poszukiwać bratniej duszy. Stajemy się bezbronni jak dzieci, gdy błagamy, by ktoś nas pokochał. To przemienia się w sens naszego życia. Ostatecznie umieramy, pragnąc wiedzieć, czy to życie było coś warte, czy opłacało się żyć."

"Friendzone" jest debiutem literackim młodziutkiej Sandry Nowaczyk. Wbrew pozorom, styl autorki jest nienaganny. Pisze przystępnie i lekko, wszystko jest dopracowane. Przekaz książki jest niewątpliwie niezwykle szczery, nastolatka perfekcyjnie opisuje życie rówieśników oraz ich środowisko.

Jest to chyba jednak pozycja skierowana do bardzo młodych osób, starszych może nie usatysfakcjonować. Historia momentami zdaje się wręcz banalna, a rozterki bohaterów trochę śmieszne. Być może lekturę popsuło mi moje sceptyczne nastawienie, gdyż sama nie wierzę w przyjaźń damsko-męską i od początku byłam przekonana, iż w końcu zostaną parą. 

Tatum jest postacią momentami niezwykle irytującą. Zachowuje się jak dziecko, kieruje się egoizmem. Fakt, w tym wieku ludzie mają inne problemy niż dorośli i żyją w przekonaniu, iż takie sytuacje to prawdziwy koniec świata, ale tu jest to po prostu trochę przesadzone.

Griffin również postępuje bardzo niedojrzale. Nie tylko nie walczy o miłość, ale przede wszystkim okłamuje i zdradza swoją dziewczynę. Przeraził mnie także dowcip, jaki zrobił byłej sympatii Tatum. Włamanie się do mieszkania, ogolenie głowy chłopaka, a następnie rozdawanie ośmieszających zdjęć, nie jest normalnym zachowaniem.

Trudno mi jednoznacznie ocenić te książkę, gdyż momentami czytało się ją naprawdę przyjemnie i wciągała. Były takie fragmenty, że z zapałem chłonęłam kolejne strony, nie zabrakło niestety również chwil znudzenia. Nie otrzymałam tu żadnej większej dawki emocji, natomiast szczegółowych, nużących opisów było aż za wiele. Przykładem są treningi Griffina, gdzie po kolei zostają wyjaśnione wykonywane przez niego czynności. Takich sytuacji znajdziemy mnóstwo i uważam je za niepotrzebne i zwalniające akcję.

Uczucia targające bohaterami najbardziej zostały opisane w scenie na balu maskowym. Osobiście jednak nie jestem w stanie uwierzyć, że dwójka przyjaciół, którzy spędzają z sobą każda wolną chwilę, nie potrafi siebie rozpoznać, tylko dlatego, że mają na twarzach maski. Nie wierzę również w nagły wybuch emocji i namiętności. Skoro nie odczuwali do siebie żadnego pociągu, nie mogło to się zmienić przez jeden taniec. Może jestem za stara, ale jest to dla mnie po prostu trochę naciągane.

Podobało mi się natomiast, iż bohaterowie mają też inne ciekawe problemy. To trochę podkręciło akcję, momentami trzymało w przyjemnym napięciu i wyczekiwaniu. Na plus zasługuje także fakt, że całą sytuację poznajemy zarówno z perspektywy Tatum, jak i Griffina. To umożliwia czytelnikowi wniknięcie w głąb ich relacji oraz ocenę postępowania przyjaciół.

Podsumowując, "Friendzone" jest książką lekką i przyjemną, która skierowana jest do młodych czytelników. Czyta się ją błyskawicznie. Nie wywołuje jednak głębszych emocji czy refleksji.

Historia podobała mi się, niestety nie jestem nią jakoś specjalnie zachwycona. Z pewnością nie należy do pozycji, które chwytają za serce i zostają w pamięci na długo. To po prostu wdzięczna, niewymagająca lektura, która zapewni relaks i pozwoli myślami wrócić do własnej młodości. Biorąc jednak pod uwagę, iż to debiut, a autorka jest młodziutka, czekam na następną jej powieści i wierzę, że zostanę pozytywnie zaskoczona.

Książkę zgłaszam do wyzwania #czytambopolskie