"Płynąc ku przeznaczeniu" Weronika Tomala




"Płynąc ku przeznaczeniu"
Weronika Tomala
DLACZEMU
Liczba stron: 328
Ocena: 5/6




Tam, gdzie znikają maski, triumfuje prawda.
A prawda może zrodzić miłość.
I może też zabić…

Skromna studentka, Dominika, wyjeżdża na pierwsze, zagraniczne wakacje. Hiszpania do której jedzie z serdecznymi przyjaciółkami, zmieni jej życie na zawsze. To właśnie tam poznaje pracującego w hotelu, polskiego ratownika.

Dawid przyjechał do Calelli w celach zarobkowych. Nie pierwszy już i nie ostatni raz. Oczekujący od losu spontanicznych przygód nie planuje miłości, bo wiedziony doświadczeniem boi się kochać. Pewny siebie, opryskliwy, egoistyczny. Czy to tylko pozory?

Naprawdę ciężko uwierzyć, że "Płynąc ku przeznaczeniu" jest debiutem literackim. Autorka wyróżnia się niesłychanie przyjemnym, lekkim i ekspresyjnym piórem, dzięki któremu czytelnik momentalnie zatraca się w poznawanej lekturze. Dodajmy do tego nieszablonową, wciągającą fabułę, garść nietuzinkowych postaci, a także solidną dawkę obezwładniających emocji i otrzymujemy fascynującą książkę, od której nie można oderwać się ani na chwilę. Muszę przyznać, że najbardziej jednak usatysfakcjonowało mnie zakończenie, które w debiutach bywa często przewidywalne i monotonne. W tym wypadku zostałam zszokowana, zwiedziona, krótko mówiąc naprawdę zaskoczona i bardzo z tego powodu szczęśliwa. Weronika Tomala umiejętnie zagrała na emocjach, dlatego jej powieść zostanie w mej pamięci na bardzo długo.

"To nie nauka, a doświadczenia uczą nas życia. Nie teoria darzy mądrością, a praktyka. Tylko głupcy wierzą w sens oklepanych zasad. Prawdziwa wiedza rodzi się w nas właśnie sama, bo nie ma dwóch identycznych momentów, by ktoś miał prawo dyktować nam,  jak dobrze żyć."


Filarem tej historii są perfekcyjnie nakreślone postacie, wobec których nie sposób pozostać obojętnym. To osoby wyraziste, pełnokrwiste, posiadające dość ciężki bagaż doświadczeń jak na swój wiek. Dominika jest wyjątkowo skromną, sympatyczną dziewczyną, a swą postawą momentalnie trafia do serca. Wiele w życiu przeszła i naprawdę solidnie pracowała, by móc wyjechać na wymarzone wakacje. Pragnie je spędzić jak najwspanialej, co jednak wcale nie wiąże się z bezmyślnym, niedojrzałym zachowaniem. Wyróżnia się tłumu swą prawdziwością oraz delikatnością i to właśnie tym ściąga na siebie uwagę Dawida. Chłopak ewidentnie pragnie ukryć swoje uczucia, dlatego jest wobec nowej koleżanki wyjątkowo nieprzyjemny. Szybko jednak wychodzi na jaw, iż gburowate zachowanie jest jedynie maską pod którą kryje się od lat. Dlaczego Dawid tak bardzo boi się miłości? Czy uczucie może uwolnić go od okrutnych demonów przeszłości? Czy wakacyjny romans ma szansę okazać się czymś poważnym?

"Marzenia są po to, by chociaż ich zakosztować, żeby nie mieć poczucia, że szczęście przecieka przez palce. A człowiek powinien podążać tymi ścieżkami, na których drogowskazy stawia samo serce."

"Płynąc ku przeznaczeniu" nie jest tylko powieścią o rodzących się uczuciach, to również książka o stracie i mrocznych sekretach, przez które nie można ruszyć naprzód. Demony z dawnych lat wciąż prześladują naszych bohaterów, co na pewno nie ułatwia budowania nowych relacji. I choć serce przepełnia nadzieja gdy widzimy, że pomału wszystko zmierza ku dobremu, to po chwili pogrążamy się w ciemności w skutek lawiny szokujących faktów, jakie spadają na nas jak grom z jasnego nieba.  Autorka nie oszczędza swoich postaci ani trochę, co rusz funduje im prawdziwe trzęsienie ziemi, a na dodatek umiejętnie manipuluje i zwodzi czytelnika, dzięki czemu z wypiekami na twarzy pożera on kolejne słowa i w ogromnym napięciu kroczy ku nieobliczalnemu zakończeniu.

"Znikły maski, warstwy lęku i pokłady niespełnionych nadziei. Kroczyłam drogą pośród raju, w którym kąsałam właśnie zakazany owoc. Czy czekała mnie kara?"

"Płynąc ku przeznaczeniu" jest wciągającą, nieprzewidywalną, chwytającą ze serce powieścią o miłości, lecz także o prawdziwej przyjaźni, która pod warunkiem, że opiera się na solidnych fundamentach, takich jak szczerość i otwartość, stanowi największą wartość w życiu człowieka. Los bywa nieobliczalny i niesprawiedliwy, zabiera nam tych, których kochamy, odsłania prawdę, jakiej nie chcielibyśmy nigdy poznać, lecz jeśli możemy komuś w pełni zaufać, nie ma tragedii, której byśmy nie przetrwali. Wkroczcie na karty tej nieszablonowej, hipnotyzującej powieści i pozwólcie, by lawina intensywnych, skrajnych emocji zawładnęła waszym czytelniczym sercem. Jestem pod ogromnym wrażeniem poruszającego debiutu Weroniki i niecierpliwie czekam na jej kolejną książkę. Polecam gorąco!



 Za możliwość poznania powieści, bardzo dziękuję Wydawnictwu!




8 komentarzy:

  1. Ja już nie mogę się doczekać kolejnej książki Weroniki.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo miło wspominam lekturę tej książki i gorąco ją polecam. 😊

    OdpowiedzUsuń
  3. Zafascynowała mnie ta recenzja to książka dla mnie uwielbiam czytać takie książki :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Pięknie dziękuję za tak ciepłą recenzję 😘 Mam wielką nadzieję na to, że kolejne moje książki również nie zawiodą.

    OdpowiedzUsuń
  5. Akcja dziejąca się w Hiszpanii zdecydowanie mnie zachęciła. Skoro jest tam wakacyjny romans, to może wezmę ze sobą na wakacje :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Lubię takie historie, wiec pewnie by mnie zaciekawiła :)
    Pozdrawiam, Eli https://czytamytu.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  7. Ciekawa recenzja. I jak widać, debiut udany.

    OdpowiedzUsuń

"Opowiem ci, mamo, co robią psotne stwory" Ewa Podleś

"Opowiem ci, mamo, co robią psotne stwory" Ewa Podleś NASZA KSIĘGARNIA "Opowiem ci, mamo" to pięknie zilustrowana se...